|
||||||||||||||||
| Dalgalarin qoununda
Heqiqi mehebbet kabus kimidir: hami onun haqqinda danishir, ancaq az adam tapilar ki, onu gormush olsun. Butun sevenlere hesr edirem… Proloq Sernishinlerin nezerini Baki-Paris reysi ile uchan kichik bir aile celb edirdi. 5 yashli qara sachli oglan atasi ile yariya bolunmush almaya benzeyirdi, atanin gulen uzunden oglunu ne qeder chox istediyi gorunurdu, yanlarindaki qadin ise ailesinin xoshbext olmasindan daha da ferehli idi. Deyirler, bir evden ki, ushaq sesi gelmir, o ev sanki boshdur. Ana olmaq her bir qadin uchun boyuk seadetdir. Hele dunyaya gelmemishden? Betlerinde iken analar korperlerini duyur, hiss edirler. Korperleri dunyaya goz achanda, ilk defe aglayandan analar da sevinclerinden goz yashlarini saxlaya bilmirler. Sevdanin dunyaya gelishi toy-bayrama chevrilmishdi. Nesillerinden xestelik oldugundan iki xalasinin hech birinin ushagi olmamishdi. Ona gore de Sevda bir nov butun ushaqlardan ferqlenirdi. Bu korpe ilk addimlarini atanda, dil achib ilk kelmelerini soyleyende, ilk defe mektebe gedende ana ve atasi chox xoshbext idiler. Sevda ise ayla, ille yox, saat-basaat gozelleshirdi. Ne arzu edirdise o arzu hemen yerine yeterdi. Ushaqliqdan hekim olmagi arzulayirdi. Lap mektebde en zeif oxuyan ushaq olsa da instituta daxil olacaqdi. Mektebi qizil medalla bitirmesi ise ona gelecek senetini sechmekde hech bir chetinlik toretmedi. Buraxilish gecesi onu mektebin en gozel shagirdi sechdiler. Sonra ise Rafael ona yaxinlashdi: - Seni reqse de’vet ede bileremmi, deyende utancaq oldugundan yanaqlari qizardi. Ancaq bu sozleri deyende aglaina beel getirmezdi ki, choxdan Sevdanin xoshuna gelib. Reqs ederken ise ehr ikisine ele gelirdi ki, onlari qovushduran bu hezin mahni hech vaxt bitmeyecek. Hemin gece Rafael onu evlerine qeder oturdu. O gunden onlarin sevgisi bashlandi. Bu sevgi ise Sevdani daha da xoshbext, daha da sevincli edirdi. Her defe onunla gorushende ureyi shiddetle doyunur, sinesinden qopub chixmaq isteyirdi. Rafaelin choxdan xoshu gelirdi ondan, ancaq ozunde cesaret tapib bunu deye bilmirdi. Her ikisi denizi xoshladiqlarindan tez-tez deniz kenarinda gorushurduler…esasen de seherler. Be’zen sakit, coshub-dashan dalgalara baxib birge yashayacaqlari gelecek haqqinda sohbet edirdiler. Sevda bal ayini Parisde kechirmek isteyirdi, Rafael ise fizik olmagi arzulayirdi. - Sevda, sen baharda bir chichek olsaydin seni gormek uchun her seher chemene chixardim, her seher. - Men ele senin chicheyinemde – Rafaelin chicheyi, - deye sevincle cavab vererdi. Ad gununde ise ona az qala milyon dene qirmizi qizil gul getirmishdi. Ona qarshi sevgisinin elameti olan bu qizil guller bir muddetden sonra solsalar da onlarin sevgisi solmaz idi. Bir gun onu valideynleri ile de tanish eledi. Ancaq deyesen anasinin xoshuna gelmedi Sevda. Bunu hiss etdirmemeye chalishsa da, ureyinin derinliklerinde qemli idi. Lakin Sevdanin onu sevdiyini gorende daha hech neyin fikrini chekmir, - birge kechirecekleri gunleri sevincle tesevvur edirdi. Rafael texnikumu qurtarandan sonra esgerliye getmeye hazirlashirdi. Fikrinde qayitdiqdan sonra Sevda ile aile qurmagi dushunurdu. Odur ki, getmemishden qabaq iki defe bir yerde oldular: birinci defe qost-qohumlarla bir yerde, ikinci defe ise yalniz ikisi. Iki sutkaliq “mehebbet gecesi” onlari daha da birleshdirdi. Seher onu yola salanda ise oz puluna aldigi meshhur “Omega” firmasindan esger saati bagishladi, hansi ki, dalina “Senin chicheyin” sozleri yazilmishdi. Uzunden opdu ve qulagina pichildayaraq “seni chox isteyirem, tezlikle qayit gel” dedi. Rafael ise hele getmek istemirdi. Bu il yarimliq ayriliga dozmeyeceyinden qorxurdu. - Bebeli, gel sene bir sirr achim. Gulumseyerek, - hehc bilirsen seni nece chox isteyirem? Demishemmi bunu sene? Isteyirem butun qelbimle senin olum, seni sevim, daima ezizleyim. - He demisen, - deyib onu opushlere qerq etdi ve bununla da onlar ayrildilar. Hetta ayrilanda da Rafaelin uzu gulurdu, ye’qin bele guleruz olmasina gore isteyirdi onu Sevda. Uch aya vaxt kechdi Rafaelin gedishinden. Onsuz yaman darixirdi Sevda, ozune bir yerde qerar tuta bilmir, sanki ne ise chatishmirdi. Telebe heyati, refiqeleri, eylenceler onu evez ede bilmezdi… Insanalr muxtelif xasiyyetli olurlar. Her bir insanin ozune mexsus xasiyyeti, ozune mexsus psixologiyasi var. Be’zen bir insani tanimaq uchun omur boyu onunla olmaq da kifayet etmir. Psixologiyanin atasi sayilan Ziqmunda Freyd eserlerinin birinde demishdi ki, be’zi insanlar sevdikleri shexsden ayrilmagi, esasen de qefleten meydana gelen uzun muddetli ayriligi pis kechirirler. Bu zaman tereflerden biri ozunu atilmuish hesab edir ve bu da ayriliga sbeb olur. Chalishmaq lazimdir ki, bele hallarda munasibet tamamile kesilmesin. Sevdada da deyesen bu veziyyet yaranmaqda idi. Refiqelerinin be’zileri nishanli idiler, be’zileri ise aile heyati qurmushdular, ekseriyyetinin ise sevgilisi var idi. Muxtelif shenliklerde, diskotekalarda tek olmasi onu chox darixdirirdi. Tebiet bu qizi ele yaratmishdi ki, daima kiminse sevgisine ehtiyaci var idi, sevgisiz chox doze bilmeeycekdi. Valideynleri de qizlarinda bash veren deyishikliyi hiss edir, ancaq bilmirdiler ki, ne elac etsinler. Hetta yaxin qohumlarindan elchi de gelmishdi. Lakin Sevda ureyinde Rafaeli tutub buna raziliq vermemishdi. Isti yay gunlerinin birinde yene ailelikle deniz kenarinda idiler. Qizlarinin denizi xoshladigini bildiklerinden onu bura tez-tez getirirdiler. Buraya gelende ise Sevdanin en sevdiyi meshquliyyet sahilin kenari ile gezmek, arzulari ile bash-basha qalmaq idi. Ozu de bilmeden adamlar olan yerden xeyli uzaqlashmishdi. Geri qayitmaq isteyende ise ustune hure-hure bir itin geldiyini gordu. Bilirdi ki, qachmaga chalishsa it daha da cumacaq ustune, odur ki, yerinde sakit dayanib onun yaxinlashmasini gozlemeye bashaldi. Ureyidne ise qorxu hissi kechirirdi. Ancaq bu ebes yere idi, it ona yaxinlashib etrafinda quyrugunu bulaya-bulaya o yana-bu yana qachmaga bashladi. Sanki demek isteyirdi ki, “gel menimle oyna”. Bu, kolli cinsinden olan qehveyi rengli balaca bir it idi. Sevda ona ayxinlashib bashini sigalladi. It ise ozune yeni sahibe tapmish kimi sevinirdi. Onu oyunundan ise bir oglan sesi ayirdi. - Itim sizi qorxutmadi ki? Menim bashim qarishiq oldugundan onu unutmushdum. Bu, 25-27 yashinda bir genc idi. “Versace”den gun eyneyi, “Faranqeyt”in mexsusi iyi onun debe bigane qalmadigindan xeber verirdi. Qiz ise buna fikir evrmeyib ondan bir balaca intiqam almaga qerar verdi. - Chox pis ki, bashiniz qarishiq idi. O meni chox qorxuzdu, men qorxumdan denize atilmaga hazirlashirdim. Bu sozleri eda ile deyib uzunu kenara chevirdi. - Uzr isetirem buna gore. Ilk baxishdan qorxaq qiza oxshamirsiniz. Sevda teeccublendi ve onda bu genc oglana qarshi maarq hissi oyandi. - Hardan bilirsiniz?, - tengenefes halda sorushdu. Qorxurdu ki, birden peyda oldugu kimi birden de yox olar. - Bunu bilmek chox asandir. Itim ustunuze gelende siz sakit dayandiniz, hem de sade geyiminizin ozu sizin xasiyyetinizden xeber verir. Siz burada tek ne edirsiniz? Sevda deyesen teslim olacaqdi bu an. Ancaq hele yox. - Etika qaydalarina uygun olaraq adam gerek ilk olaraq ozunu teqdim etsin, sonra sualini versin. Eda ile dese de bu sozleri sesinde mulayimlik hiss olunurdu. - Bir daha uzr isteyirem. Adim Kamrandir, mustentiq ishleyirem. O bu sozleri o qeder de xosh terzde dedi ki, Sevda az qala ozunu Kralicha Yelizaveta-nin sarayinda prinsesa kimi hiss etdi. - Men ise Sevdayam. Senetinizi chox sevirsiniz? - Elbette. Men ushaqliqdan bu senete maraq gosterirdim. Hemishe Chingiz Abdullayev-in, Aleksandra Marinina-nin detektiv eserlerini boyuk maraqla oxuyur, onlari ozu-ozluyumde tehlil edirdim. Vaxtdan mende maraq yaranib bu senete. Xoshlayiram cinayetlerin ustunu achim, onun qurdugu “tele”nin sirrini basha dushum. Buna nail olanda ise chox sevinirem. Hemishe bosh vaxtim olanda gelirem deniz kenarina, ya da bulvarda gemiye minirem. Ve bu mene serbest olaraq dushunmeye komek edir. Bu gun de bir cinayet ishi haqqinda dushunurem. Baxmayaraq ki, cinayetkarin alibi var, mene ele gerir ki, burada nese duz deyil. - Sen ozuve hemishe bele eminsen? Ozu de bilmeden ‘sen” deye muraciet etdi ona, ele bir choxdanki tanish idiler. - Gulumseyerek, - be’zi amillerde he, meselen oz ishimde chetine deushende ve s. Ancaq kimise seve bilmerem, sevgide hech avxt emin deyilem. - Niye ki? Sevda artiq tanimadigi bu shexsle tam serbest danishridi. - Ne bilim, dushunurem ki, meni sevse de ne vaxtsa terk edecek. Qorxuram sevmeye, isteyirem kimise sevim, onu xoshbext edim, ushagim olsun, ancaq qorxuram sevmeye. Ye’qin ele dunyada en qorxdugum kiminse terefinden aldanila bilmeyimdir. - Meni de sevmeye qorxarsan? Bu daha aglasilmaz fikir idi. Hech ozu de bilmedi nece soyledi, niye soyledi. Hetta utandi da. Ancaq Kamran ozunu itirmedi, sakitce, ele hemin tempde: - Ne bilim, dedi. Dedi ve fikre qaldi. Qiz onun gozlerinin ichine baxib esl heqieti anlamaga chalishsa da bu onda alinmadi. - Men getmeliyem. Sene nomremi verim, istesen zeng et, yadinda saxlayarsan? - He, men oyreshmishem nomreleri ‘beynime” yazmaga. Sevda nomresini dikte edib getdi. Artiq son anda ozunu idare ede bilmirdi. Kamran ise onun dalinca gulumseyerek “mene etika qaydalarini oyredirdi, hech sagollashmadi da”. Sonra bu qeribe qiz haqqinda fikirleshe-fikirleshe ve qayitdi. Hemin gun ise Sevdanin uzunden goyler qeder sevinc yagirdi. Hech ozu de bilmirdi ki, ozune ne olur. Ola bilermi ki, o yeniden sevsin? Bunu fikirleshende evvelce sevinse de birden qemlendi, uzundeki sevinc keder ile evez olundu. Bu an Rafael dushdu yadina. Bes o ne olsun, onu terk ede bilermi? Gelib guzgunun qabaginda dayandi. Guzgudeki eksi ona sanki deyirdi ki, “neyleyirsen onu, bu cur gozel oglani qoyub”. Ureyi ise bununla razilashmirdi. O geceni Sevda yata bilmedi, ozunden asili deyildi, Kamran bir an da olsun fikrinden chixmirdi. Ne qeder chalishsa da onu unutsun, bacarmadi. Yene gelib dayanirdi qozunun qabaginda…ucaboy, sirri baxishlari, qesheng gulushu ile.. Bu gece sheherin bir noqtesinde kimse fikirden yata bilmirdise de, diger noqtesinde Kamran yata bilmirdi. Onda hansisa quvve var ki, qizlarda bu gence qarshi maarq yaradir. Ancaq ozu hech kimi sevmemishdi. Belke de mustentiqler, ekspertler beledirler, belke de o ozu abshqa curdu. Ishlediyi Yasamal rayon prokurorlogunda hami onun xetrini isteyirdi. Genc olmasina baxmayaraq hesabinda xeyli ustu achilmish cinayetler var idi. Qanunlari deqiq bilmesi, hadiseleri tehlil etmek, cinayetkarin psixoloji portretini chekmek bacarigi ona ishinde komek olurdu. Ish heyatini ne qeder on plana chekse de shexsi heyatini o qeder arxa plana chekirdi. Ancaq bu gun Sevda ile gorushmesi onda ilk defe olaraq yeni hisslerin bash qaldirmasina sebeb olmushdu. Uch gunden sonra Sevdaya zeng vurub onu gorushe chagirdi. Baxmayaraq ki, bu uch gunde bir an da olsun fikrinden chixmamishdi, ancaq vaxt tapib elaqe saxlaya bilmemishdi. Bu defe deniz kenarinda yox, “Portofino” restoraninda gorushduler. Ona bir deste chehrayi qizil gul getirmishdi. - Darixmisham senin uchun, ilk olaraq dedi. Adeten sohbete salamsiz bashlayardi. Yoldashlari onun bu xasiyyetini bildiklerinden buna gore incimirdiler. - Dogurdan, niye ki? Ozunu teeccublenmish kimi aparmaq istese de ureyidne bilirdi ki, ozu lap chox darixib. - Ne bilim, isteyirdim yene seni gorum, sohbet edek seninle. Heyatinda hehc vaxt qadin olmadigindan onlarla nece davranmagi, gorusherken neden danishmaq lazim oldugunu bilmekde bir az chetinlik chekirdi. Sevda bunu basha dushub onu veziyyetden chixarmaga chalishdi. - Bes niye chehrayi qizil guller? - Chunki onlar gozellik elametidir. Ne isteyirsen? - Sen ne yesen men de ondan. Shirnini xoshladigindan pirojna ile chay sifarish etdi. O qeder de chox mash almasa da bura tez-tez gelirdi. Bir az sonra ofisiant qiz geldi. Sifarishi sufreye qoyduqdan sonra Kamrana rusca: - Êàê ïîæèâàåøü, - dedi ve ele guldu ki, 32 dishinin 32-si de agardi. - Ñïàñèáî, íå ïëîõî. Qiz gedende sonra Sevdanin kefinin pozuldugunu gordu. - Sene ne oldu, niye bele qemlendin? Sevda ise bu deqiqe az qala aglayacaqdi. - Ey, ey bele olmaz, de gorum sene ne oldu, teshvish ichinde sorushdu. - Mene deyirsen ki, qorxuram sevmeye, ancaq ofisiant qizlar da seni taniyir, deyende sesindeki inciklik asanliqla hiss olunurdu. - Ay seni sheytan qiz buna gore qemlenmisen? Onun qardashi bizde ishleyir. Ona gore tanishiq. - Dogru deyirsen?, - sanki bu sozlerden teselli tapdi. - Elbette, men hech yalanchiya oxshayiram? Chayini ich soyuyur. Bu sozlerden sonra her shey qaydasina dushdu. Kamranin bilik dairesi boyuk idi. Choxlu kitablar oxumushdu, felsefeni, psixologiyani bilirdi, klassik musiqini xoshlayirdi. Odur ki, onun etdiyi her bir sohbet, dediyi her bir soz Sevdaya maraqli idi. Balaca ushaq kimi oturub onu dinleyirdi. Vaxtin nece gelib kechdiyini hech biri hiss etmedi. O gunden Sevda her gun onunla gorushmeye can atirdi. Kamran anasi ile yashayirdi. Oglunun nehayet ki, ozune qiz tapmasina sevinirdi anasi. Sevdanin da valideynleri ureklerinde bu ishe xeyir-dua vermishdiler. Belece yarim ile vaxt kechdi. Kamran ile birlikde olmaq ona ne qeder yaxshi olsa da Rafaeli de unutmamishdi. Onu terk etmek istemese de Kamrandan da imtina ede bilmirdi. Butun bu olanlari bilende rafaelin ureyinin yox, butunlukde ozunun nece qirilacagini dushunurdu. Ancaq ne fayda, bir qerar vere bilmirdi. Isteyirdi ki, butun ishleri zamanin axarina buraxsin, ancaq qorxurdu ki, bu axar eel guclu olar ki, ozu de bilmeden Kamrani ondan alib aparar. Bunu ise tesevvurune getirmeye bele qorxurdu. Onsuz gelecek heyatini dushunmek bele qorxulu gelirdi ona, ele bu qorxu ile de gecenin bir ani ayildi. Gece saat 4 idi, Kamrana zeng etdi. Ilk zeng chalinan kimi desteyi goturdu, sanki Sevdanin zeng edeceyini qabaqcadan bilirdi. - Yatmamisan Kamran? - Eger menim sesimi eshidirsense demeli yatmamisham da, ruhum ile danishmayacaqsan ki, - gulerek cavab verdi. Kamran ile Rafaelin bir ortaq ceheti var idi ki, onlarin her ikisi guleruz idiler. - Besdir, zarafatin yeri deyil. - Bes gece vaxti zeng etmek zarafatin yeridir, - yene de gulumseyerek dedi. - Kamran, men qorxuram, birden mene ele geldi ki, seni itirirem, ona gore zeng etdim. - Qorxma ay qiz, sen meni hehc vaxt itirmezsen. Mene hehc zaman, ne olursa olsun xeyanet etme, bax onda meni hehc vaxt itirmeyeceksen. Indi ise rahat olub yata bilersen. - Ele isteyirem senin yaninda olum, boynuvu qucaqlayim, gulen dodaqlarindan evvelce dishleyim, sonra da opum. Bes niye yatmirsan? - Hazirlashirdim yatmaga, kitab oxuyurdum, indi qurtardim. - Ne kitabi, bir az danish pis fikirlerim dagilsin. - Yaxshi. Cek London-un “Boyuk Evin balaca Sahibesi” adlanir. Heyat yoldashi ile uzun iller xoshbext yashayan qadindan behs olunur. Gunlerin bir gunu bashqasina vurulur ve her shey mehv olur. - Bes sonra? - Maraqlidir sene, yuxun gelmir? - Eybi yox, danish sonra yataram. - Caan, ne deyirem ki. Lakin qadin bilmir sonda kiminle qalsin. Heyat yoldashi onun bu sevgisini basha dushur, butun hadiseler onun gozunun qabaginda bash verir, ancaq qadini sevdiyinden onu gezalandirmayib sechiminde tam serbestlik verir. Qadin ise sonda hehc birinin olmur, intihar edir. - Maraqli eserdir. Bes sen onun yerine olsaydin ne ederdin? - Men? Ye’qin men de muqavimet gostermezdim. Eger o, menimle yox, bashqasi ile xoshbext olacagina emindirse onu gucle saxlamazdim. Qoy xoshbext olsun. - Kamran, sen bu veziyyet ile hehc vaxt qarshilashmayacaqsan, sene soz verirem. Sendne bashqasini seve bilmerem, senden bashqasini ola bilmerem. Opdum. - Xeyir ola opdun?, - gulerek qizi hirslendirmek uchun bele dedi. - Xeyirdi, chunki seni chox isteyirem, sen de bunu bilirsen. - Men de seni… Xoshbextliyini tapdigina Sevda bir daha emin oldu. Emin oldu ki, Kamranla xoshbext olacaq. Lakin arada maneeler de var idi. O bilirdi ki, Kamranin ishi chetin ve tehlukelidir. Kamran ise bilirdi ki, onlarin hech vaxt ushaqlari olmayacaq. Lakin ozunden abshqa Sevdani seven bir shexsin de oldugunu bilmirdi. Sevda ise cu’ret edib bunu ona deye bilmezdi. Be xeberden sonra Kamranin onu terk edeceyi qorxusu kifayet qeder guclu idi. Insanlar herden ele evziyyetlerde olurlar ki, oz hisslerini soz ile ifade etmeye chetinlik chekirler. Psixologiyada ise bu, insanda vaxtindan qabaq qorxu simptomu ile izah olunur. Odur ki, Sevda heqiqeti Rafaele mektubla bildirmeye qerar verdi. Iyun ayinin 16-si Kamran ile Sevdanin toyu oldu. O gun choxlari bu cutluyun sevgisine qibte edirdiler, onlari xoshbext olacaqlarina hehc kim shubhe etmirdi. Sevdaya ele gelirdi ki, dunyanin en xoshbext adamidir. Sevinirdi ki, nehayet tesevvurunde canlandirdigi, xeyalinda suretini yaratdigi, nagillarda oxudugu “ag atli oglan’i gelib…Ancaq nagillarda bele bir ifade de var ki, ‘sen saydigini say, gor felek ne sayir”. Aile heyatinin ilk gunleri, ilk aylari gozel kechirdi. Aile qurana qeder Kamran sheherin emrkezinde iki otaqli ev ala bilmishdi. Indi ise Sevda ile birlikde xoshbext yashayirdi. Sevda ise oz novbesinde ona layiqli heyat yoldashi olmaga chalishirdi ve buna nail ola bilirdi. Oz bitmez-tukenmez sevgisini heyat yoldashina bacardigi qeder vermeye chalishirdi. Ancaq bir gun edilen telefon zengi sanki kechmishi qaytardi. Bu, Rafael idi. - Sevda, meni hebs edibler, men gunahsizam, ancaq bunu subut ede bilmirem, mene komek et. Bilirem evlisen, eybi yox, anandan gucle aldim nomreni. Ne olar mene komek et. Alo, eshidirsen? Telefonun o biri tayinda ise Sevda goz yashlarini boga bilmirdi. Aglamagini Rafael eshitmesin deye desteyi yerine asmali oldu. Yene charesizliye qapildi, bilmedi ne etsin. Ilk sevgisine xeyanet etse de hech olmasa onun qarshisinda insanliq borcunu yerine yetirmeyi fikirleshdi. Hemin gun Kamran eve esebi halda gelmishdi. Hemishe ishden qayidanda Sevda onu qucaqlayib operdi, ancaq bu gun esebi oldugundan Sevdanin onu opmemesine fikir vermedi. Eve chatan kimi vanna otagina kechdi ki, belke isti su onu sakitleshdire. Sevda da ozu-ozluyunde fikirli idi, novbeti atacagi addimi gotur-qoy edirdi. Axsham yemeyinde nehayet ki, sukutu pozmali oldu. - Niye bele qemginsen, ne olub? - Hech, ishde problemim var. “Bashchilar” ozleri hehc ne etmirler, ellerinden o gelir ki, hedelemek, iel chetin ishleri ixtiyarlarinda olanlari uzerine atsinlar. Bu gun bir esgeri getiribler, yoldashinin qetlinde gunahlandirilir. Esger ise bir onu deyir ki, men hech kimi oldurmemishem, o ozu intihar edib, gunahi menim boynuma “yazmaq” isteyirler. Son vaxtlar orduda intihar edenlerin sayi artirdi. Tekce son avqust ayinda orduda 13 nefer intihar etmishdi. Bu da xalqin naraziligina sebeb olurdu. Ekser valideynler ushaqlarinin Milli Orduda yox, serhedd qoshunlarinda xidmet etmelerini isteyirdiler. Bu da esassiz deyildi. Orduda bash alib geden ozbashinaliq, pis yashayish sheraiti, komandirlerin be’zen esgerlerden pul teleb etmesi veziyyeti dozulmez edirdi. - Tesadufen o esgerin adi Rafael deyil, - qorxa-qorxa sorushdu. - He, hardan bildin, taniyirsan beyem onu? - He, -hiss etse de ki, bu sozlerinden sonra ne olacaq, ozu ile bacarmadi. Biz kohne tanishiq, munasibetlerimiz olub. Sen ona komeke de bielrsen? Kamranin uzu bu defe ciddi ifade aldi ve yemeyi kenara qoyaraq: - Nece yani “munasibetlerimiz olub”? Sen hech vaxt bu bare dememisen mene. Nece yaxin munasibetler, basha dushmurem. - Kamran, chox yaxin…o menim ilk sevgilimdir. Biz iki gece bir yerde olmushuq. Bu sozler ucu zeherli bir oxa chevrilib Kamranin ureyine batdi, ozu de meettel qaldi ki, buna nece dozur. Qiriq-qiriq sesle: - Niye mene indiye kimi dememishdin, sehv etmiremse, sen mene ne vaxtsa demishdin ki, men heyatinda ilk oglanam. - Kamran, bilirem gunahkaram, ne isteyirsen ele menimle, isteyirsen qov, isteyirsen oldyr, ancaq ona komek et. - Ye’ni o sene bu qedermi qiymetlidir? Men basha dushe bilmirem sen hele bunu nece cu’ret edib deyirsen. Yoxsa sen deli olmusan? - Kamran, men deli olmamisham. Men seni sevirem, ancaq bunu etmeye mene insanliq borcu vadar edir. Bu sozlerden ozu de xecalet chekdi ve onun uzune baxa bilmeyib aglamaga bashladi. Kamran ise daha dozmeyib sichrayishla yerinden durdu ve evi terk etdi. Bashqa vaxt olsaydi Sevdani gozu yashli qoymazdi, ancaq indi “bashqa vaxt” deyildi. O gece evine de qayida bilmedi. Bilmirdi ki, ne etsin. Bu onun rastlashdigi ilk ve en boyuk “cinayet” idi. Bu “cinayet”in ustunu ise hech vaxt acha bilmeyecekdi. Belke ona gore ki, bu “cinayet”i toreden ‘cinayetkar’ onun heyat yoldashi idi, belke ona gore ki, heyat ozu buna imkan vermeyecekdi. Seheri gun ishi bashqa mustentiqe vermeli oldu. Qanuna gore cinayetkar ishi aparan mustentiqin qohum-eqrabasi, dost-tanishi ola bilmezdi. Bir muddetden sonra eshitdi ki, onun gunahsiz oldugu subut olunub. Bu xeber onu yarasini daha da derinleshdirdi. Onun uchun yashamaq daha me’nasiz idi. Sevdiyi heyat yoldashi ona xeyanet edib, indi kechmish sevgilisi ile birlikde olacaq. Ele ilk gundence bundan qorxurdu. Her gun Sevda ile uz-uze gelseler de bir kelem de kesmirdiler. Rafael hebsden chixandan sonra Sevda onunla bir neche defe gorushmushdu ve indi yeniden onunla birge olmaq isteyirdi. Ancaq bir yandan Kamranin perishan, qemli veziyyetde gore-gore sevine de bilmirdi ilk sevgisine yeniden qovushmagina. Mueyyen ede bilmirdi ki, iki ile yaxin ilk sevgisine qovushacagi gunu gozleyen Rafael ile qalsin yoxsa daha hech vaxt qaytara bilmeyeceyi Kamranin sevgisini, onun ozunu qaytarmaga chalishsin. Bu suallara cavab tapmaga ona Kamranin ozu komek etdi. Bir gun novbeti defe Rafaelle gorushden qayidanda Kamranin harasa yigishdigini gordu. Yalandan ne ise behane etmek istese de, bunun me’nasinin olmadigini gozel basha anlayirdi. Bir yandan da dili soz tutmurdu ki, ne ise desin. Dinmez-soylemez Kamranin hereketlerini izleyirdi, hiss edirdi ki, kimi ve neyi itirmekdedir. Yalniz o qapidan chixanda ozunu ele ala bildi. - Kamran, men seni chox isteyirem, getme, meni terk etme, eger sevirsense qayit gel. Gel sil goz yashlarimi,s eni chox sevirem. Kamran yaxinlashib onun goz yashlarini sildi ve: - Sevda, her bir insan xoshbext olmaga layiqdir, o cumleden de sen. Eger bir insan xoshbextliyi namine abshqasini terk edirse buna gore onu gunahlandirmaq duzgun olmazdi. Sen de sechdin kiminle xoshbext olmaq istediyini. Men ise sene mane ola bilmerem. Eger meni sevseydin, men indi burada bu veziyyetde dayanmazdim, sen de mene bir az once dediyin sozleri demezdin. Yadinda, sen bu barede menden sorushmushdun, yadinda men sene ne cavab vermishdim? Men hemishe sozumun ustunde dururam. Elvida Sevda, xoshbext ol. Insanlar hemishe chalishirlar ki, oz hisslerini ifade etsinler. Ancaq bu hemishe bele olmur ki! Be’zi insanlar musiqi ile, be’zileri sh’er ile, be’zileri ise dram ile ifade edirler oz fikirlerini. Bir qrup insanlari ise tebiet ele yaradir ki, hissleri insanin simasindan oxumaq olur. Bu an onun simasina baxanda, son sozlerini dinleyende heyatinda sonuncu defe gulduyunu gormek olardi. Bu sozleri deyib Kamran denize getdi. Hech vaxt bu gunku kimi fikirli halda gelmemishdi buraya. Sanki deniz de onun derdine sherik chixmaq isteyirdi bu gun, evvelki vaxtlara nisbeten bu gun daha da coshgun idi. Her defe denizde olarken istediyi suala cavab tapsa da, istediyi sirri acha bilse de bu defe…son defe bele olmadi. Denizin mavi dalagalari onu oz qoynuna aldi ve bir daha geri qaytarmadi… Epiloq Sadece olaraq, sevmeyi bacarmaq lazimdir. Sevin, sevilin ve sevginiz ugrunda da mubarize aparmaqdan chekinmeyin. Bax onda mutleq xoshbext olacaqsiniz. Ken’an R. Mecidov |
29.10.2012. Ilk saytima yeniden baxdim, yada saldim, gulumsedim... :) |